De Essche fietsdag 2015
(4 x lek en nog is Fred niet te stoppen)
Deze blog gaat natuurlijk over de 27ste Essche Fietsdag, die we op 28 juni als WTC GvG voor de eerste maal op de kalender hadden staan, maar de ondertitel spreek voor de 70km groep boekdelen.
Laten we het daar – voor de anderen – dan maar eerst over hebben. Nog zelden vertoond maar in één klap zowel voor als achter lek (dat zijn er 2); waarschijnlijk een scherpe steen of een gemeen ijzeren rooster, maar mij kwam het niet slecht uit…. een extra rust op een mooi stukje maasdijk. Behalve een spontaan wegspringend ventiel, geen problemen tot de officiële rust (ook die was mij meer dan welkom) en zo’n 25 km daarna, totdat zonder dat de grote gangmaker het doorhad zijn achterband voor de tweede keer plat ging (da’s 3). In een zeer strategisch opstelling werd vervolgens met 12 expert ook die band vervangen…. enfin, amper weer in het frame gemonteerd gaf ook de nieuwe band met een grote puf te kennen er geen zin in te hebben (nummer 4). Maar hij (Fred) heeft het gehaald en uiteraard waren de sterke verhalen op het terras van den Toel niet van de lucht…..
De tocht zelf bracht mij persoonlijk voorbij een voorname mijlpaal ; te weten voor het eerst over de 100 km…. wie kan zich dat voor zichzelf nog herinneren ? Coach Ad bekeek het allemaal vanaf het terras volgend op het zondagrondje en zag dat het goed was: “kilometers maken jongen” is zijn wijs devies. In totaal telde Harry 29 deelnemers (12 voor de 70 km en 17 voor de 100 km; waarbij ik fijntjes nog 35 km optel van Olland naar Esch en terug).
Voor wat ik er bewust van heb meegekregen, was het een mooie tocht; de uitpijling op de weg was wel even wennen; de uitpijling van Ollands Mooiste was stukken beter te zien; de polderwegen, de dijken en dijkjes zijn natuurlijk heel karakteristiek en met veel geslinger een extra uitdaging; zeker als je steeds weer moet bijtrekken. Tegen het eind hielp menig onzichtbare hand op het achterwerk mij ook met dit obstakel af te rekenen. En Fred ? ….zoals gezegd was hij ondanks zijn 4 lekke banden niet te stoppen; toch sprong hij op het eind wat zuiniger om met zijn materiaal, met zijn krachten en ook met de mijne (!). Al met al een mooie en inspannende trip en – gelukkig voor mij – ook vandaag weer recht gedaan aan WTC GvG’s slogan, Samen uit, Samen thuis.
Bedankt mannen en tot de volgende trip!