De aanleiding
Vorig jaar had ik met Dick Kik afgesproken om in 2016 samen de “Bike Gear The Ride” te doen en dan dit jaar samen “Milaan – San Remo” te rijden. Deze is op zondag 11 juni.
Gelukkig hebben we een redelijk goed voorjaar zodat we al verschillende tochten rijden en vele kilometers asfalt kunnen verkennen. De twee mooiste daarvan zijn Gent – Wevelgem met Dick eind maart en de Volta Classic met onze club begin april.
Op vrijdag 9 juni vertrekken we vanuit Rooi via Krabbedijke ( waar Dick woont) naar Mulhouse in Frankrijk. En op zaterdag gaan we door naar Milaan. Hotel in, spullen ophalen, startnummer, shirt…. Je kent het wel!
Er wordt gestart in vier blokken van ieder 250 renners. Wij staan in het vierde blok en zullen om half acht starten. We zijn nog net op tijd na wat oponthoud in de lift. Iedereen staat al klaar….
En hup, weg zijn we.
Het tempo ligt al meteen tussen de 40 en 45 km per uur. Na ongeveer vijftien minuten ben ik ook warm gedraaid en schuif gestaag door naar voren. Voor Dick gaat het net iets te snel en hij zegt dat ik maar door moet rijden. “Ok, dan wacht ik wel bij de eerste post.”
Het tweede uur gaat het nog wat sneller en rijden we steeds vaker boven de 45 en soms wel 50 km per uur. Natuurlijk heeft dit gevolgen en zeker op de vaak zeer slechte Italiaanse wegen. Nadat er een bidon op de weg is gevallen rijdt er een renner overheen. Hij raakt uit balans, stuurt ongewild naar de linkerkant van de weg en komt hard ten val in de berm en in het struikgewas.
Omdat iedereen flink geschrokken is gaat het tempo er even uit, met nu als gevolg dat iemand met zijn voorwiel een achterwiel raakt en stevig tegen het asfalt gaat. Even schrikken maar de koers gaat door. Maar extra goed opletten is het devies.
Ondertussen zit ik al bij de eerste dertig renners en kan goed mee totdat….
Totdat, na bijna twee uur koers, ik merk dat mijn achterband langzaam leegloopt. Nadat ik een rotonde maar moeizaam doorkom besluit ik om te stoppen. Helaas wordt er niet op Sjef gewacht en al snel verdwijnt het peloton uit het zicht. Het is al bijna dertig graden en ik sta hier gehaast een binnenbandje te wisselen. Ondertussen gutst het zweet van mijn hoofd. De koers is voorbij en de toertocht kan beginnen. Wanneer ik weer op de fiets zit kan ik aansluiten bij een groepje Italianen. Ze zijn het onderling niet zo goed met elkaar eens en dat laten ze merken ook, op zijn Italiaans.
Op weg naar de eerste post haalt Dick mij weer in en samen hebben we pauze. Ook voel ik dat de race toch wat energie heeft gekost en moet weer even tot mijzelf komen.
Na de post volgt meteen de lange beklimming van Passo del Turchino over achttien km. Dick rijdt iets voor mij uit, ik volg op vijftig tot honderd meter. Na de top volgt de tien km lange afdaling naar Genua met uitzicht op de Middellandse Zee.
Tijdens de afdaling ben ik helemaal hersteld en wordt er weer makkelijk doorgetrapt. We hebben nu 150 km gereden en vanaf Genua naar San Remo is het nog eens 150 km. Langs de kustlijn eerst over de Colle del Giovo en daarna nog over verschillende Capo’s. Dit zijn telkens de uitlopers van de bergketens en zijn toch aardige hindernissen in het parcours. Sommige zijn best pittig met als laatste de zwaarste: Capo Mele 2,5 km, Capo Cervo 2,5 km en Capo Berta 3 km.
Hier is de voorlaatste post en nemen we uitvoerig even verkoeling. Het water van de verzorging is al meer dan warm van de zon en smaakt ook vies. Dat gooi ik maar meteen weg en vraag bij een Nederlandse volgwagen of daar misschien nog wat water over is. Nou dat hebben ze. Net gekoeld water gehaald in een supermarkt en ik mag zoveel hebben als ik wil. En Dick ook. Dat is mooi meegenomen.
Nu op naar San Remo en nog twee beklimmingen, de Cipressa over 5,6 km en de Poggio die 3,7 km lang is.
Deze worden zonder al te veel moeite beklommen met als beloning de afdaling en de finish. Met een fietstijd van 9.49 uur over 300 km en bijna 200 km met z’n tweeën gereden komen we moe maar voldaan over de streep.
Op maandag de 1350 km lange terugreis via Nice, Lyon, Metz naar Krabbedijke waar mijn vrouw Ria mij op dinsdag komt ophalen.
Zo, deze kunnen we ook weer bijschrijven.
Voor mij de eerste keer, voor Dick alweer de negende keer!
Sjef Kraaijvanger